W ramach slowfoodowego festiwalu Cheese miałem okazję spróbować tradycyjnych toskańskich cygar z manufaktury Sigaro TOSCANO z miasteczka Lukka. Podano je w nietuzinkowy sposób, bo z miejscowym serem z wytwórni Il Podere delle Pianacce oraz z pomarańczowym winem Soleo.
Pomarańczowe wina to w istocie wina białe, które w procesie ich wytwarzania przyjmują pewne cechy win czerwonych. Włosi nazywają je tak ze względu na ich charakterystyczną pomarańczowo-bursztynową barwę. Czasami używają też określeń ramato albo amber. Soleo to wino słodkie, niezwykle rzadkie, bo wytwarzane na niewielką skalę we wiosce Cappella, niedaleko Lukki. Roczna produkcja to zaledwie 1000 butelek. Wytwarza się je z gron trebbiano, malvasia i grechetto, a wszystkie procesy, w tym zbiór gron, prowadzone są ręcznie. Fermentacja zachodzi z udziałem drożdży występujących naturalnie, w beczułkach z dębu, a dojrzewanie zajmuje 12 miesięcy.
Naturalna słodycz Soleo bogata w wyraźne niuanse dojrzałych śródziemnomorskich owoców i wanilii doskonale wpisała się w dębowo-waniliowy profil aromatyczny toskańskiego cygara Garibaldi il Grande. Krótka fermentacja tytoniowych liści Kentucky powoduje, że to wariant pozycjonowany jako średniociężki, o zrównoważonym aromacie i niskiej gęstości dymu, czyli doskonały egzemplarz dla początkującego miłośnika cygar. Jego bukiet wyokrąglała i uwydatniała kwiatowo-słodka tłustość dopełniającego to zestawienie sera z Il Podere delle Pianacce.
Wytwórnia toskańskich cygar z Lukki, Manifatture Sigaro Toscano, ma już ponaddwustuletnią historię. Jej najprzedniejsze cygara wciąż skręcane są ręcznie, co zresztą mogliśmy podejrzeć także podczas degustacji. Toscano Garibaldi też ma już swoją historię, choć znacznie krótszą niż sama manufaktura. Po raz pierwszy zaprezentowano je w roku 1982, w setną rocznicę śmierci współtwórcy zjednoczenia Włoch, Giuseppe Maria Garibaldiego, notabene wielkiego miłośnika cygar. Tak nazwane miało upamiętniając samym jego postać.
Na koniec ciekawostka, bo pewnie niewielu wie, że niedopalonego cygara wcale nie trzeba wyrzucać. Wystarczy odpowiednio przyciąć je obcinarką, zabezpieczyć i odpalić ponownie, kiedy nadejdzie stosowna chwila. Należy przy tym pamiętać, że cygaro jak żaden wyrób tytoniowy wymaga czasu, nie znosi zaś pośpiechu. O tym, że lubi równie szlachetne towarzystwo, dowodzi nowatorska inicjatywa Manifatture Sigaro Toscano, którą można określić mianem pairingu cygar z winem i przekąskami.
W odsłonie, w której miałem zaszczyt i przyjemność uczestniczyć, taki cigar-pairing okazał się wielce udanym przykładem klasycznej włoskiej stylistyki dolce vita w iście nowoczesnym wydaniu.
