Wielki festiwal serów naturalnych Cheese, który co dwa lata we wrześniu odbywa się w Bra, to z jednej strony okazja, aby spotkać wytwórców z całego świata, dowiedzieć się więcej na temat ich rzemiosła i spróbować wyrobów z ich serowarni. Z drugiej strony to forum do dyskusji nad stanem współczesnej żywności i możliwościami poprawy jej jakości oraz dostępności w kontekście zmian klimatycznych, szacunku dla dobrostanu zwierząt, ochrony małych wytwórców i ich społeczności. Wydarzenie organizuje Slow Food, ruch zbudowany na solidarności, emocjonalnym przywiązaniu do ziemi, trosce o zwierzęta i otwartym sercu dla ich dobrostanu.
Podczas tegorocznej ceremonii otwarcia głos zabrał między innymi Carlo Petrini, twórca ruchu Slow Food, który wskazał na konieczność koncentracji działań ruchu lokalnie, na niwie krajowej, bo sytuacja nawet na wymagającym przecież włoskim rynku spożywczym wciąż jest daleka od ideału. Głos Petriniego wybrzmiał szczególnie wyraziście ze względu na uczestniczących w otwarciu gości, między innymi włoskiego Ministra Rolnictwa, Suwerenności Żywnościowej i Leśnictwa oraz Prezydenta Regionu Piemont. Z kolei w Francesco Sottile, członek zarządu Slow Food, zwrócił uwagę na potrzebę zmiany współczesnej narracji branży pasterskiej. Jak podkreślał, pracę pasterzy należy postrzegać przez pryzmat możliwości generowania postępu gospodarczego i społecznego. Wskazał, że dotychczasowa sielankowa i nostalgiczna narracja jest nieprawdziwa. Pasterstwo kojarzy się z tradycją, ale ma też silny walor przyszłościowy i postępowy. Korzystnie wpływa na ekosystem i stanowi przejaw zrównoważonej relacji między ludźmi, zwierzętami i resztą przyrody, a to dziś ważniejsze niż kiedykolwiek wcześniej.
Hasło tegorocznej edycji to „Smaki łąk”, a słowa kluczowe to rozwój i regeneracja. Podczas spotkań tematycznych i konferencji podkreślano znaczenie łąk i pastwisk jako źródła bioróżnorodności, klucz do naprawy zdegradowanej przyrody, dobrostanu zwierząt i zdrowia ludzi. Eksperci i prelegenci wskazywali, że mimo dominacji modelu intensywnej hodowli zwierząt i upraw, czyli masowej produkcji taniej żywności bez względu na koszty środowiskowe i etyczne, możliwe jest przejście na modele alternatywne. Na przykładzie spółdzielni socjalnej z Cuneo omówiono model ekologicznego chowu bydła bez stosowania w gospodarstwie betonu. Podano przykład mleczarni przetwarzającej mleko z pastwisk górskich w Dolomitach, w której szczególną wagę przywiązuje się do stanu gleby i jej związku z ludzką mikroflorą.
Jednym z postulatów ruchu Slow Food jest wykorzystywanie do wytwarzania sera wyłącznie mleka surowego, czyli takiego, które po udoju nie jest pasteryzowane ani termizowane. Takie mleko zachowuje składniki odżywcze, witaminy i enzymy mleczne. Wpływa też na aromat serów, wzbogacając go o akcenty ziołowe, kwiatowe i roślinne, charakterystyczne dla obszaru, na którym wypasano zwierzęta. Od kilku lat do udziału w festiwalu Cheese dopuszczani są wyłącznie wystawcy prezentujący sery z surowego mleka, a sporą część tych serów można uznać za naturalne. W tym roku na wydarzeniu gościli serowarzy z różnych regionów Włoch i 14 innych krajów. Co zdumiewa ale i niepokoi, Polska po raz kolejny z rzędu nie miała na Cheese swojej reprezentacji to mimo tego, że branża serowarstwa rzemieślniczego prężnie się u nas rozwija.
Tymczasem powiększyło się grono slowfoodowych Prezydiów, czyli grup wytwórców zaangażowanych w utrzymanie bioróżnorodności oraz przekazywanie tradycyjnych technik i rzemiosła z zachowaniem dbałości o środowisko, krajobrazy, miejsca, lokalną gospodarkę i kulturę. Do ich grona, liczącego już ponad setkę, dołączyły cztery nowe – Bleu de Queyras i Tomme de la Brigue z Francji oraz Cacio di Genazzano i Fodom z Włoch.
