Odwiedzam dziś Salony Bernsa o opulentnym wnętrzu i przebogatej historii oraz jeden z najbardziej klasycznych sztokholmskich hoteli o butikowym charakterze, ulokowany w artystycznym sercu miasta z przepiękną restauracją w stylu Art Nouveau.
Gdy ponad pięć lat temu po raz pierwszy odwiedzałem Sztokholm, zatrzymałem się w nowatorskim wówczas koncepcie Hotel with Urban Deli, który stanowił gastronomiczno-hotelowe połączenie sklepu z lokalnymi produktami, popularnego baru z modną restauracją i miejskim ogrodem na dachu wieżowca, w którym się mieścił. Tym razem gościłem w innym wielowymiarowym koncepcie, o znacznie dłuższej tradycji, w Berns Salonger, czyli w Salonach Bernsa, z historią sięgająca 1863 roku.
Obszerny obiekt zdobny w fasadę w stylu Belle Époque, ze z rozmachem właściwym swoim czasom zaprojektowanymi wnętrzami, już od samych początków istnienia był określany jako Dom Rozrywki. Poza hotelem w obiekcie mieści się kilka klubów i wielce elegancka restauracja Berns Asiatiska w stylistyce Art Nouveau.
Część hotelowa ma zaś elegancki charakter butikowy, a każdy z 82 pokoi wyróżnia się indywidualnymi cechami i elementami wyposażenia. Pokój, w którym przypadło mi gościć, był niezwykle przestronny i wygodny. Miał wielce komfortowe łóżko przyobleczone kosztowną egipską bielizną pościelową, wyodrębnioną część wypoczynkową z miękką sofą, przestronną łazienkę, wielki telewizor oraz mały balkon.
Mimo upływu lat Berns to wciąż jeden z najbardziej wziętych adresów w Sztokholmie, do którego przychodzi się na elegancką kolację lub wpada na drinka. To też jedyny w mieście obiekt rozrywkowo-hotelowy, w którym można trafić na gwiazdorski koncert a nawet zjeść z gwiazdą śniadanie. Dość powiedzieć, że gościli tu między innymi Lady Gaga, Rihanna, Beyoncé, Bill Gates i Dalajlama. Obiekt kryje też szereg tajemniczych zakamarków, w tym Czerwony Pokój, w którym bywał August Strindberg. Właśnie w tym Czerwonym Pokoju pisarz osadził jedną ze swoich powieści, którą opatrzył następnie tym samym tytułem.
Obiekt mieści się w ścisłym centrum Sztokholmu, w Parku Berzelii, niedaleko nabrzeża Nybroviken, skąd odpływają promy na archipelag. Zimą w parku organizowane jest miejskie lodowisko, a przez cały rok okolica tętni artystyczno-kulturalnym życiem w galeriach sztuki, muzeach i klubach, które rozlokowane są niemal jeden obok drugiego. Już sam Berns Salonger mieści pod swoim dachem aż cztery lokale – Le!, Le Cocktail, Neu i Terrassen. Obok biegnie zaś ważna sztokholmska ulica handlowa Hamngatan, przy której działa założony w 1902 roku klasyczny dom towarowy Nordiska Kompaniet. W okresie przedświątecznym NK jest oblegany także z zewnątrz, jako że słynie z wielkich i realizowanych z rozmachem właściwym najdroższym domom towarowym świata oknom wystawowym z ruchomymi instalacjami świątecznymi, które w tym czasie interesują szczególnie najmłodszych.
Początkowo gastronomiczna oferta Bernsa ograniczała się do kanapek i przekąsek podawanych do drinków. Z czasem powstała też przestrzeń odpowiednia do organizacji wystawnych kolacji, w której od ponad pół wieku mieści się restauracja Asiatiska. Gdy 23 lutego 1944 roku przyjęła pierwszych gości, była pierwszą chińską restauracją w Szwecji i jako taka stanowiła wówczas niezwykłą atrakcję.
Restauracja Berns Asiatiska znajduje się w wielkiej, urzekającej sali ze zwisającymi ze zdobnego sufitu trzema gigantycznymi kryształowymi żyrandolami i imponującym złotym lustrem na jednej ze ścian. Do utrzymanego w stylistyce Art Nouveau przestronnego wnętrza wchodzi się przez wielkie złote drzwi. Wnętrze zachowało się w doskonałym stanie. Gigantyczne żyrandole jak dawniej zwieszają się ze zdobionych sufitów nad zaprojektowaną z secesyjnym rozmachem salą, którą uatrakcyjnia dookólna galeria sąsiadująca z sięgającymi sufitu oknami z widokiem na park.
Zjeść śniadanie w eleganckiej sali restauracyjnej z Belle Époque to przyjemność sama w sobie. Do tego śniadanie podają tu zupełnie niezłe, urozmaicone i mocno szwedzkie w stylistyce, z wędzonkami z renifera, gravlaxem i jagnięcymi kiełbaskami na gorąco, które trudno mi będzie zapomnieć.
Dlatego też Berns wpisuję na listę miejsc, do których chętnie wrócę.
