Komunie – ile za talerzyk, ile w prezencie, ile w kopertę?

Gdy z naszego wspólnego konta zniknęło mi dwa tysiące, puściły mi nerwy – opowiada czytelnik zniesmaczony finansowym odium wokół Pierwszych Komunii Świętych.Zafascynowany jedną z moich kolejowych podróży kulinarnych Pan Stanisław, mój czytelnik, postanowił wybrać się śladem mocno już archiwalnej podróży soczystej berlińsko-paryskiej. Pospół z żoną ustalił, że przez kilka miesięcy ze swoich urzędniczych pensji postarają się odkładać po sto-dwieście złotych, a gdy zbierze się wszystkiego ze dwa tysiące na pokrycie transportu, noclegu i przekąsek, wyruszą.

Wyruszyć mieli w czerwcu tego roku, ale nic z tego. W miniony weekend Pan Stanisław odkrył, że mozolnie uzbierane dwa tysiące zniknęło mu z konta. Szybko wyjaśnił, że wypłaciła je jego żona po konsultacji ze szwagierką, z która wspólnie ustaliły, że dwieście czy trzysta złotych w prezencie z okazji Pierwszej Komunii Świętej wygląda marnie. Panie uznały, że znacznie lepiej będzie wyglądać tysiąc, a że komunikantów miało być dwóch, bo bliźnięta, to z prostej rachuby wyszło, że niezbędne dwa tysiące akurat są na koncie.

Tysiąc złotych w gotówce na komunijny prezent to ostatnio mocno praktykowana norma. Wynika z powszechnego przekonania, że skoro rodzice dziecka są gotowi się zastawić, by móc gościom postawić, to szczędzić za to grosza się nie godzi. Żałować dziecku – brzydko wygląda to raz, a po drugie koperta musi pokryć koszty komunijnego przyjęcia, które ze względu na inflację znacznie ostatnio wzrosły. Tajemnicą poliszynela jest, że to nie komunikanci a ich rodzice ostatecznie zliczają gotówkę. Oficjalnie tłumaczą, iż w związku z niedojrzałością komunikantów i dla ich dobra biorą ten grosz w depozyt. Ten jednak szybko topnieje, bo to trzeba opłacić basen, to na komitet rodzicielski dać, a to jakiś but na zimę kupić czy nowe portki.

Pozbawiony dwóch tysięcy Pan Stanisław może by nawet zacisnął zęby, bo obiecana w ubiegłym roku podwyżka w końcu się pewnie ziści a po zliczeniu obu spłat wstecznych mogłoby się udać pokryć koszty biletów kolejowych, a może i kilku niezbędnych noclegów w hostelach. Jednak zainwestowawszy w rodzinne spotkanie znaczących dla niego środków, spodziewałby się przynajmniej przyzwoitego poczęstunku. Tymczasem za taki nie mógł uznać ustawionego na mocno ściśniętych stolikach niewielkiego baru przy stacji benzynowej miseczki mdłego rosołku oszczędnie wspomaganego bulionową kostką, która czekała na gości tak długo, że zdążyła wystygnąć. Schabowy z przesuszonej piersi kurczaka niewiele nadrobił, bo choć był ciepły, to gigantyczna ilość odpadającej z niego pod własnym ciężarem panierki zdecydowanie zdradzała przynależność kucharek do stronnictwa margaryny. Tę potwierdził kawałek bezowego tortu nadprogramowo ciężki za sprawą wetkniętej weń potężnej róży – jak się okazało niemal gipsowej figurynki z bliżej nieokreślonej masy, może solnej, w każdym razie niegryzalnej.

Takie przyjęcie komunijne pewnie nie kosztowało dużo, choć już za zestawy najprostsze, jak ten przytoczony powyżej, restauratorzy życzą sobie po 100-150 złotych od osoby, czy też talerzyka – bo taka nomenklatura obowiązuje przy tego typu przyjęciach. Nieco taniej bywa w transakcjach cateringowych, czyli w zaopatrzeniu rodzinnego spotkania w domu lub w wynajętej sali, na przykład w wiejskiej remizie, w dowożone w termosach a dzielone na miejscu posiłki. W takim przypadku koszt może spaść nawet do 50 złotych za talerzyk, ale operatorzy cateringu zaznaczają, że nie zmieści się w tym koszcie wiele. Trudno sobie wyobrazić, żeby zmieściło się mniej niż skromny rosołek i bogata w panierkę pierś z kurczaka, choć zdarza się, że poza zupą i drugim daniem biesiadnicy mogą do woli można raczyć się podawaną w termosach granulowaną herbatą i rozpuszczalną kawą.

Ci, którzy oczekują pewnego poziomu nieudawanej rafinady, na talerzyk muszą przeznaczyć dobre kilkaset złotych. Aby znacząco wyjść poza jedną zupę i jedną porcję drugiego dania na osobę, niezależnie od nielimitowanej ilości gorących napojów, wystarczy już czterysta złotych od talerzyka. Za taką kwotę restauratorzy są gotowi wystawić zestawy przekąskowe, sałatki, wodę i soki a nawet jedną rybę lub jedno inne danie wegetariańskie lub wegańskie i lody. Do tego w tej kwocie można liczyć na kolację podawaną co prawda na dwie-trzy godziny po obiedzie, ale na gorąco. Alkohol należy zorganizować sobie samodzielnie i sfinansować dodatkowo.

Stojący za finansowaniem komunijnych przyjęć rodzice zaznaczają, aby nawet w celach orientacyjnych nie kierować się przy wyliczaniu kwot umieszczanych w prezentowych kopertach ceną samego talerzyka. Koszt wydarzenia to także niezbędnik komunikanta składający się z dedykowanej mu odzieży, obuwia i przystrojenia, materiałów książkowo-piśmiennych oraz prezentu duszpasterskiego, na który może złożyć się cała grupa, choć niektórzy wręczają go duszpasterzowi indywidualne.

W tej sprawie wielokrotnie wypowiadały się gremia duchownych, jednoznacznie potępiając wszelkie prezenty kierowane bezpośrednio do duchownego, skłaniając się ewentualnie do akceptacji darów ołtarza, z których pożytek czerpać będzie cała parafialna społeczność. Idąc za sugestiami profesjonalnego sklepu sakralnego, może to być na przykład relikwiarium z podświetleniem LED w cenie około 3 tysięcy złotych, dyskretnie zdobiony parasol procesyjny w podobnej cenie lub podobnie skromnie złocony baldachim za ponad 5 tysięcy złotych, względnie kopia barokowego kielicha mszalnego z Bazyliki św. Piotra w Watykanie za 6 tysięcy złotych.

Czy przywołane wyżej okoliczności uzasadniają kopertowy tysiąc dla komunikanta, rozważcie w sumieniach swych już sami.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.

Artur Michna
Artur Michnahttp://www.krytykkulinarny.pl
Artur Michna - krytyk kulinarny, publicysta, podróżnik, ekspert i komentator najbardziej prestiżowych wydarzeń kulinarnych, audytor restauracyjny, inspektor hotelowy, konsultant gastronomiczny

Teksty ―